Zittend op de veranda van mijn hostel schrijf ik dit blog. Ik kijk uit op Parque Central de Granada en op de achtergrond klinkt een mengeling van salsa muziek, het roepen en bellen van straatverkopers en het geroezemoes van alle mensen op het plein. Het is 7 uur ’s avonds en het het nog steeds 30 graden. Je snapt een luxe setting in vergelijking met de januari maand in NL.

Met dit heerlijke vakantie gevoel en in deze ongedwongen sfeer heb ik rustig de tijd om na te denken over wat ik nu eigenlijk wil met dit blog. Ooit begonnen natuurlijk met als doel om mijn Gong doelen te bereiken. Maar weet je wat het is, hierdoor maak je die doelen teveel prestatie gericht en ben je eigenlijk in competitie met jezelf. Iets waarvan ik zelf denk dat dat juist haaks staat op de Chinese denkwijze. Als je het mij vraagt heeft het stellen van Gong doelen veel meer te maken met het besef dat het leren van een nieuwe skill of het veranderen van gewoontes tijd kost. Dat je niet van de een op de andere dag iets nieuws onder de knie hebt of dat als je besluit om oude gewoontes te veranderen dat dat moeite, energie en vooral tijd kost. Dat het geen zin heeft om jezelf druk op te leggen om iets in een zo kort mogelijke tijd te kunnen, dat werkt alleen maar averechts met opgeven tot gevolg. Gun jezelf de tijd maar houd wel het eind doel als stip op de horizon in het oog. Voor je het weet zijn er 100 dagen of een jaar voorbij en realiseer je je dat je iets nieuws kunt of een oude gewoonte hebt afgeleerd terwijl je ook van de tijd ertussenin genoten hebt. Er wordt niet voor niets vaak gezegd; ‘de reis is mooier dan de bestemming’.